Η Κληρονομιά του Γιαννάκη, Οι Θερμοπύλες του Ζήση και Ο...Τσαλίκης!!!
Αποκλειστικό άρθρο του μεγάλου Βασίλη Σκουντή που βγήκε σήμερα με την εφημερίδα Goal. Το είδωλο για πολλούς νέους αθλητικούς δημοσιογράφους Βασίλης Σκουντής σχολιάζει τον Νίκο Ζήση με την εθνική Ελλάδος…
Πιο αναλυτικά
Από τον Μάνθο Κατσούλη στον Παναγιώτη Γιαννάκη, από τον Γιώργο Σιγάλα στον Μιχάλη Κακιούζη κι από τον Αντώνη Φώτση στον Νίκο Ζήση, που βεβαίως δεν είναι μονάχα ο (δηλούμενος στο φύλλο αγώνος) αρχηγός, αλλά και ο ηγέτης τον οποίο κάθε ομάδα χρειάζεται εντός και εκτός παιδιάς…
Για τον γκαρντ της Ούνιξ Καζάν, η ουσία ξεπερνάει κατά πολύ την επετηρίδα και κανένα γαλόνι δεν του απονεμήθηκε αριστίνδην. Η βάρδιά του στις εθνικές ομάδες άρχισε στις 17 Ιουλίου του 1998 στην Μπρεστ της Γαλλίας, όπου με 21 πόντους οδήγησε την Εθνική παίδων στη νίκη επί της Ιταλίας με 76-66.
Από τότε πέρασαν χρόνια και ζαμάνια! Από εκείνο το βάπτισμα του πυρός μέχρι τώρα, ταγμένος να φυλάει Θερμοπύλες, ο Ζήσης έχει φορέσει 239 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο: ως παις, ως έφηβος, ως νέος και (αρχής γενομένης από τις 24 Νοεμβρίου του 2001 στο Βουκουρέστι) ως άνδρας…
Ο Νίκος ντεμπουτάρησε στην Εθνική ανδρών στον αγώνα της προκριματικής φάσης του Ευρωμπάσκετ με την Ρουμανία. <<Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτή τη βραδιά, αλλά εάν κάποιος μου έλεγε τι θα επακολουθούσε αυτά τα 13 χρόνια, θα τον πέρναγα για τρελό! Τα θυμάμαι όλα σαν να συμβαίνουν τώρα: τη στιγμή που με φώναξε ο Γιάννης Ιωαννίδης για να μπω, την πρώτη επαφή μου με την μπάλα, το μπουγέλο στα αποδυτήρια, αλλά και τον χαμό στην εξέδρα με προεξάρχοντα τον τραγουδιστή Γιώργο Τσαλίκη, ο οποίος τότε σπούδαζε γιατρός στο Βουκουρέστι>>!
Το 2004 ο Ζήσης ενέγραψε την πρώτη συμμετοχή του σε επίσημη διοργάνωση ανδρών (το Ολυμπιακό Τουρνουά της Αθήνας) και αισίως αύριο το βράδυ θα εγκαινιάσει τη 15η στις 15 και θα απέχει μόλις τέσσερις από τις 19 στις 19 του Παναγιώτη Γιαννάκη που αποτελεί και είδωλό του!
Τους ενώνουν (πέρα από τις μεγάλες στιγμές που μοιράστηκαν το 2004 έως το 2008 ) η αφοσίωση στην υπεράσπιση των ιερών και των οσίων της Εθνικής ομάδας, η αγωνιστική ανιδιοτέλεια, ο ρόλος του point guard, η φανέλα με το Νο 6, αλλά basta cosi! Όπως σπεύδει να τονίσει ο Νίκος <<Θεωρώ ιεροσυλία να με αντιπαραβάλλει κάποιος με τον άνθρωπο που αποτελεί ένα τοτέμ του ελληνικού μπάσκετ και είναι αυτός ο οποίος με ενέπνευσε και σημάδεψε ανεξίτηλα την καριέρα μου>>.